Depresja u kobiet – jak sobie z nią radzić ?
Poważna choroba, jaką niewątpliwie jest depresja, inaczej objawia się u obu płci. W dodatku według badań, cierpi na nią dwukrotnie więcej kobiet niż mężczyzn. Wpływ na to mają uwarunkowania genetyczne i hormonalne („płeć piękna” jest bardziej narażona na depresję nerwicową). Uważa się, że kobiety zbyt wiele od siebie oczekują i jest od nich oczekiwane – chcą realizować się zawodowo, a jednocześnie muszą być dobrymi matkami, kucharkami i sprzątaczkami. Stan depresyjny może się pojawić w bardzo młodym wieku – nawet 20-latki mogą się z nim zmagać. Istotne jest, by szybko potrafić wykryć objawy choroby, w celu szybkiego wyleczenia, gdyż ma ona negatywną rolę w pracy, życiu społecznym, relacjach rodzinnych, a także znacznie zaniża samoocenę. Jeśli jesteś smutna, czujesz się wyczerpana fizycznie i/lub psychicznie, wszystko dla Ciebie jest bez sensu, niczego nie robisz z przyjemnością, miewasz zbyt często gorsze dni, w które najchętniej nie wychodziłabyś z łóżka – to może być oznaka depresji.

Głównymi objawami depresji są m.in. następujące: zmęczenie, brak zainteresowania wszelkimi aktywnościami, kiepski nastrój, zaburzenia snu, obojętność, poczucie winy, niskie libido, poczucie bezsensu życia, a nawet myśli samobójcze. Poradzenie sobie z obecnym stanem ducha bywa trudne i czasochłonne. Na początek trzeba ustalić, czy mamy do czynienia z prawdziwą depresją, czy jedynie chwilowym „dołkiem”. W życiu spotyka nas wiele smutnych chwil, takich jak utrata kogoś bliskiego. Czas leczy rany i z każdą taką sytuacją musimy sobie radzić, musimy się wypłakać, swoje odczekać. Jest to jak najbardziej zdrowe i naturalne. Jeżeli jednak ten smutek nie mija, a my bez przerwy czujemy się beznadziejnie, należy się zastanowić, czy już nie mamy do czynienia z depresją.

By sobie pomóc ważna jest wyrozumiałość bliskich, ogólnie mówiąc kontakt z nimi, ale i samemu trzeba być silnym. Kobiety nie lubią cierpieć w samotności. Lubimy, jak ktoś nas wtedy pociesza, przytula i przypomina, że wszystko będzie dobrze. Wyjątkowo ważny jest odpoczynek i wsparcie emocjonalne. To, na co nie można sobie pozwolić, to przeżywanie depresji w samotności. Należy dostrzec, że nie mamy do czynienia z chwilowym pogorszeniem swojej dyspozycji, a z chorobą. W wielu przypadkach wizyta u lekarza specjalisty jest nieunikniona i pomaga powrócić do normalnego trybu życia. Czasami to wieloletnia droga, ale jedyna droga do ponownego poczucia szczęścia.